Μαντινάδες από Σωτηρίου Εφη

Μαντινάδα: Πού 'ναι τση Κρήτης το νερό...

Πού ‌'ναι ‌τση ‌Κρήτης ‌το ‌νερό
να ‎πιω ‎να ‎ξανανιώσω,
να ‏γίνω ‏είκοσι ‏χρονώ
να 'ρθω να σ' ανταμώσω.

Μαντινάδες Αγάπης Από τον/την: Σωτηρίου Εφη

Μαντινάδα: Από τ' αμπέλι σου θα 'ρθω...

Από ‌τ' ‌αμπέλι ‌σου ‌θα ‌'ρθω
μια ‎μέρα ‎να ‎τρυγήσω
και ‏το ‏κρασί ‏σου ‏ανέ ‏το ‏πιω,
τα μαϊκά θα λύσω.

Μαντινάδες του Σεβντά Από τον/την: Σωτηρίου Εφη

Μαντινάδα: Ήλιος δεν ξαναφάνηκε...

Ήλιος ‌δεν ‌ξαναφάνηκε
σ'τση ‎νιότης ‎το ‎περβόλι.
Τση ‏περιστέρας ‏παίξανε
θανατερά το βόλι.

Μαντινάδες του Σεβντά Από τον/την: Σωτηρίου Εφη

Μαντινάδα: Κουρταλοκάρδισες για με...

Κουρταλοκάρδισες ‌για ‌με
κι ‎εχάρηκ' ‎η ‎μαθιά ‎σου
μα ‏ζύγιασες ‏τα ‏λόγια ‏σου
κι έκρυψες τη χαρά σου.

Μαντινάδες του Σεβντά Από τον/την: Σωτηρίου Εφη

Μαντινάδα: Εκρουσταλλιάσαν τα νερά...

Εκρουσταλλιάσαν ‌τα ‌νερά
σ'τση ‎λίμνης ‎τον ‎γ-καρφίχτη
κι ‏εμάργωσέ ‏σου ‏η ‏θωριά
κι αμοναχή μ' αφήνει.

Μαντινάδες Χωρισμού Από τον/την: Σωτηρίου Εφη

Μαντινάδα: Παλιορημάδι εγίνηκε...

Παλιορημάδι ‌εγίνηκε
η ‎αθιβολή ‎σου, ‎αητέ ‎μου,
κι ‏η ‏έγνοια ‏σου ‏τροζό ‏πουλί
που τραγουδεί τ' ανέμου.

Μαντινάδες του Σεβντά Από τον/την: Σωτηρίου Εφη

Μαντινάδα: Σαν το πουλί έχω φτερά...

Σαν ‌το ‌πουλί ‌έχω ‌φτερά
που ‎όπου ‎κι ‎α ‎θέλει ‎πάει
μα ‏στο ‏δεντρό ‏τσ' ‏αγάπης ‏του
εχαμηλοπετάει

Μαντινάδες Αγάπης Από τον/την: Σωτηρίου Εφη

Μαντινάδα: Γιάντα με παίζεις και γελάς...

Γιάντα ‌με ‌παίζεις ‌και ‌γελάς
κι ‎ήσυχη ‎δε ‎μ' ‎αφήνεις
αφού ‏κατέεις ‏το ‏πως ‏'συ
με καίεις και με σβήνεις;

Ερωτικές Μαντινάδες Από τον/την: Σωτηρίου Εφη

Μαντινάδα: Ιντα 'χουνε τα μάθια σου...

Ιντα ‌'χουνε ‌τα ‌μάθια ‌σου
και ‎όντε ‎με ‎θωρούνε
κάθε ‏μου ‏σκέψη ‏παίρνουνε
και εύκολα ξεχνιούμαι;

Ερωτικές Μαντινάδες Από τον/την: Σωτηρίου Εφη

Μαντινάδα: Ας ήμουνα το ούτι σου...

Ας ‌ήμουνα ‌το ‌ούτι ‌σου
που ‎το ‎κρατείς ‎τα ‎βράδια
και ‏πάλλεται ‏στα ‏χέρια ‏σου
και τρέμει απ' τα χάδια.

Ερωτικές Μαντινάδες Από τον/την: Σωτηρίου Εφη

Μαντινάδες από Σωτηρίου Εφη

Όλες οι μαντινάδες που έστειλε ο/η Σωτηρίου Εφη. Στείλε και εσύ τις δικές σου μαντινάδες
Βλέπεις τη σελίδα 2 από 3

Μαντινάδα: Πού 'ναι τση Κρήτης το νερό...

Πού ‌'ναι ‌τση ‌Κρήτης ‌το ‌νερό
να ‎πιω ‎να ‎ξανανιώσω,
να ‏γίνω ‏είκοσι ‏χρονώ
να 'ρθω να σ' ανταμώσω.

Μαντινάδα: Από τ' αμπέλι σου θα 'ρθω...

Από ‌τ' ‌αμπέλι ‌σου ‌θα ‌'ρθω
μια ‎μέρα ‎να ‎τρυγήσω
και ‏το ‏κρασί ‏σου ‏ανέ ‏το ‏πιω,
τα μαϊκά θα λύσω.

Μαντινάδα: Ήλιος δεν ξαναφάνηκε...

Ήλιος ‌δεν ‌ξαναφάνηκε
σ'τση ‎νιότης ‎το ‎περβόλι.
Τση ‏περιστέρας ‏παίξανε
θανατερά το βόλι.

Μαντινάδα: Κουρταλοκάρδισες για με...

Κουρταλοκάρδισες ‌για ‌με
κι ‎εχάρηκ' ‎η ‎μαθιά ‎σου
μα ‏ζύγιασες ‏τα ‏λόγια ‏σου
κι έκρυψες τη χαρά σου.

Μαντινάδα: Εκρουσταλλιάσαν τα νερά...

Εκρουσταλλιάσαν ‌τα ‌νερά
σ'τση ‎λίμνης ‎τον ‎γ-καρφίχτη
κι ‏εμάργωσέ ‏σου ‏η ‏θωριά
κι αμοναχή μ' αφήνει.

Μαντινάδα: Παλιορημάδι εγίνηκε...

Παλιορημάδι ‌εγίνηκε
η ‎αθιβολή ‎σου, ‎αητέ ‎μου,
κι ‏η ‏έγνοια ‏σου ‏τροζό ‏πουλί
που τραγουδεί τ' ανέμου.

Μαντινάδα: Σαν το πουλί έχω φτερά...

Σαν ‌το ‌πουλί ‌έχω ‌φτερά
που ‎όπου ‎κι ‎α ‎θέλει ‎πάει
μα ‏στο ‏δεντρό ‏τσ' ‏αγάπης ‏του
εχαμηλοπετάει

Μαντινάδα: Γιάντα με παίζεις και γελάς...

Γιάντα ‌με ‌παίζεις ‌και ‌γελάς
κι ‎ήσυχη ‎δε ‎μ' ‎αφήνεις
αφού ‏κατέεις ‏το ‏πως ‏'συ
με καίεις και με σβήνεις;

Μαντινάδα: Ιντα 'χουνε τα μάθια σου...

Ιντα ‌'χουνε ‌τα ‌μάθια ‌σου
και ‎όντε ‎με ‎θωρούνε
κάθε ‏μου ‏σκέψη ‏παίρνουνε
και εύκολα ξεχνιούμαι;

Μαντινάδα: Ας ήμουνα το ούτι σου...

Ας ‌ήμουνα ‌το ‌ούτι ‌σου
που ‎το ‎κρατείς ‎τα ‎βράδια
και ‏πάλλεται ‏στα ‏χέρια ‏σου
και τρέμει απ' τα χάδια.

Ακόμα περισσότερες μαντινάδες:

Μαντινάδες από Σωτηρίου Εφη

Όλες οι μαντινάδες που έστειλε ο/η Σωτηρίου Εφη. Στείλε και εσύ τις δικές σου μαντινάδεςΒλέπεις τη σελίδα 2 από 3

Μαντινάδα: Πού 'ναι τση Κρήτης το νερό...

Πού ‌'ναι ‌τση ‌Κρήτης ‌το ‌νερό να ‎πιω ‎να ‎ξανανιώσω, να ‏γίνω ‏είκοσι ‏χρονώ να 'ρθω να σ' ανταμώσω.

Μαντινάδα: Από τ' αμπέλι σου θα 'ρθω...

Από ‌τ' ‌αμπέλι ‌σου ‌θα ‌'ρθω μια ‎μέρα ‎να ‎τρυγήσω και ‏το ‏κρασί ‏σου ‏ανέ ‏το ‏πιω, τα μαϊκά θα λύσω.

Μαντινάδα: Ήλιος δεν ξαναφάνηκε...

Ήλιος ‌δεν ‌ξαναφάνηκε σ'τση ‎νιότης ‎το ‎περβόλι. Τση ‏περιστέρας ‏παίξανε θανατερά το βόλι.

Μαντινάδα: Κουρταλοκάρδισες για με...

Κουρταλοκάρδισες ‌για ‌με κι ‎εχάρηκ' ‎η ‎μαθιά ‎σου μα ‏ζύγιασες ‏τα ‏λόγια ‏σου κι έκρυψες τη χαρά σου.

Μαντινάδα: Εκρουσταλλιάσαν τα νερά...

Εκρουσταλλιάσαν ‌τα ‌νερά σ'τση ‎λίμνης ‎τον ‎γ-καρφίχτη κι ‏εμάργωσέ ‏σου ‏η ‏θωριά κι αμοναχή μ' αφήνει.

Μαντινάδα: Παλιορημάδι εγίνηκε...

Παλιορημάδι ‌εγίνηκε η ‎αθιβολή ‎σου, ‎αητέ ‎μου, κι ‏η ‏έγνοια ‏σου ‏τροζό ‏πουλί που τραγουδεί τ' ανέμου.

Μαντινάδα: Σαν το πουλί έχω φτερά...

Σαν ‌το ‌πουλί ‌έχω ‌φτερά που ‎όπου ‎κι ‎α ‎θέλει ‎πάει μα ‏στο ‏δεντρό ‏τσ' ‏αγάπης ‏του εχαμηλοπετάει

Μαντινάδα: Γιάντα με παίζεις και γελάς...

Γιάντα ‌με ‌παίζεις ‌και ‌γελάς κι ‎ήσυχη ‎δε ‎μ' ‎αφήνεις αφού ‏κατέεις ‏το ‏πως ‏'συ με καίεις και με σβήνεις;

Μαντινάδα: Ιντα 'χουνε τα μάθια σου...

Ιντα ‌'χουνε ‌τα ‌μάθια ‌σου και ‎όντε ‎με ‎θωρούνε κάθε ‏μου ‏σκέψη ‏παίρνουνε και εύκολα ξεχνιούμαι;

Μαντινάδα: Ας ήμουνα το ούτι σου...

Ας ‌ήμουνα ‌το ‌ούτι ‌σου που ‎το ‎κρατείς ‎τα ‎βράδια και ‏πάλλεται ‏στα ‏χέρια ‏σου και τρέμει απ' τα χάδια.

Ακόμα περισσότερες μαντινάδες:

Όλες οι μαντινάδες που έστειλε ο/η Σωτηρίου Εφη. Στείλε και εσύ τις δικές σου μαντινάδες
Βλέπεις τη σελίδα 2 από 3

Πού ‌'ναι ‌τση ‌Κρήτης ‌το ‌νερό
να ‎πιω ‎να ‎ξανανιώσω,
να ‏γίνω ‏είκοσι ‏χρονώ
να 'ρθω να σ' ανταμώσω.

Από ‌τ' ‌αμπέλι ‌σου ‌θα ‌'ρθω
μια ‎μέρα ‎να ‎τρυγήσω
και ‏το ‏κρασί ‏σου ‏ανέ ‏το ‏πιω,
τα μαϊκά θα λύσω.

Ήλιος ‌δεν ‌ξαναφάνηκε
σ'τση ‎νιότης ‎το ‎περβόλι.
Τση ‏περιστέρας ‏παίξανε
θανατερά το βόλι.

Κουρταλοκάρδισες ‌για ‌με
κι ‎εχάρηκ' ‎η ‎μαθιά ‎σου
μα ‏ζύγιασες ‏τα ‏λόγια ‏σου
κι έκρυψες τη χαρά σου.

Εκρουσταλλιάσαν ‌τα ‌νερά
σ'τση ‎λίμνης ‎τον ‎γ-καρφίχτη
κι ‏εμάργωσέ ‏σου ‏η ‏θωριά
κι αμοναχή μ' αφήνει.

Παλιορημάδι ‌εγίνηκε
η ‎αθιβολή ‎σου, ‎αητέ ‎μου,
κι ‏η ‏έγνοια ‏σου ‏τροζό ‏πουλί
που τραγουδεί τ' ανέμου.

Σαν ‌το ‌πουλί ‌έχω ‌φτερά
που ‎όπου ‎κι ‎α ‎θέλει ‎πάει
μα ‏στο ‏δεντρό ‏τσ' ‏αγάπης ‏του
εχαμηλοπετάει

Γιάντα ‌με ‌παίζεις ‌και ‌γελάς
κι ‎ήσυχη ‎δε ‎μ' ‎αφήνεις
αφού ‏κατέεις ‏το ‏πως ‏'συ
με καίεις και με σβήνεις;

Ιντα ‌'χουνε ‌τα ‌μάθια ‌σου
και ‎όντε ‎με ‎θωρούνε
κάθε ‏μου ‏σκέψη ‏παίρνουνε
και εύκολα ξεχνιούμαι;

Ας ‌ήμουνα ‌το ‌ούτι ‌σου
που ‎το ‎κρατείς ‎τα ‎βράδια
και ‏πάλλεται ‏στα ‏χέρια ‏σου
και τρέμει απ' τα χάδια.