ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Μες στο κελι της φυλακης
εφτιαξα την θωρια σου
και ο ιδρωτας που μου ετρεχε
θυμιζε το αρωμα σου

Και δυο καρδιες να ειχα εγω
παντα για σενα θα'χουν
για παντα το δικαιωμα
να παψουν να υπαρχουν

Δεν κανω πλεον ονειρα
επαψα να ελπιζω
γιατι στο καθε ονειρο
χαλιεμαι και δακρυζω

Παλια μου αναμφιβολα
ονειρα περασμενα
πουλια μου πεταξαρικα
μου ερχεσται ενα ενα