ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΧΑΡΙΤΩΝ

Σε 'σένα φως μου πάντοτε
θα έρχομαι τα βράδια,
για να σε παίρνω αγκαλιά
να σε γεμίζω χάδια

Όπως τυλίγει την κλωστή
χρυσή ανέμη φως μου,
με τύλιξες και μου 'δειξες
την ομορφιά του κόσμου

Θα σε ποτίζω απ' το νερό
τσ' αγάπης μου βγαλμένο,
να μη μου μαραθείς ποτέ
να σε 'χω ολανθισμένο

Όσα βαπόρια μακριά
με πάρουνε και φύγω,
μεσ' στου μυαλού την αγκαλιά
πάντα θα σε τυλίγω

Τα μάτια σου μου δείξανε
πώς είναι η αλήθεια,
που τόσα χρόνια έχανα
ζώντας σε παραμύθια

Κυρά μου και αφέντρα μου
με μια καρδιά καράτια,
το "Σ' αγαπώ" θα σου το πω
κοιτώντας σε στα μάτια

Φεγγάρι μου και ήλιε μου
ανάσα μου και φως μου,
λουλούδι και στολίδι μου
και ευωδία δυόσμου

Ο Έρωτας Αρχάγγελος
κατέβηκε σιμά μου,
ομόρφυνέ μου τη ζωή
και την καρδιά τιμά μου

Η Παναγιά μου ψέλλισε
στις 10 του Γενάρη,
να έρθω πρώτος να σε βρω
άλλος να μη σε πάρει.

Με μια θεά τώρα μιλώ
και συλλογιέμαι φως μου,
ίντα μορφή έχει ο έρωτας
και στέκεται ομπρός μου

Οκτώ Γενάρη άνοιξα
για 'σένα τα φτερά μου,
να σ' έχω πάντα αγκαλιά
μελαχρινή κερά μου

Μια τόσο σφαληχτή καρδιά
καλά μανταλωμένη,
να ανασάνει λαχταρεί
κι αγάπη περιμένει

Παίξε ψυχή μου μπαλοθιά
καυτή με τα φιλιά σου,
κι όντε ποθάνω θάψε με
βαθιά μες την καρδιά σου

Μέχρι σεβντά μου η καρδιά
να πάψει να χτυπάει,
εσένα πάντα θα ζητά
κι εσένα θ' αγαπάει

Μέρα τη μέρα που περνά
και βράδυ με το βράδυ,
να 'ξερες πόσο νοσταλγώ
ένα γλυκό σου χάδι

Αγάπη έμπα στην καρδιά
και κάν' τη να χτυπάει,
δίχως εσένα μέσα της
πάντα θα σταματάει.