ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΜΠΟΥΛΙΝΑΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

Ποτέ μου δε φοβήθηκα
ΕΚΑΜ και αστυνομία
γιατί από 12 χρονών
ζω στη παρανομία

Ποθαίνω σβήνω ξεψυχώ
καίγομαι και αργολιώνω
ψυχομαχώ και όλα αυτά
για μια ματιά σου μόνο

Αχι, αστέρι μου ξανθό
κάθε που θα νυχτώσει
όλα τα αλλα χάνονται
στην λάμψη σου την τόση

Βλέπω τ'αστέρια του ουρανού
να σβήνουν ένα ένα
γιατί κι' αυτά αυτοκτονούν
όταν θωρούν εσένα

Φονιά κοπελιά μου θα σε πουν
και ας μην κρατείς μαχαίρι
στο διάβα σου αυτοκτονεί
και από ένα αστέρι

Θα κάνω πραξικόπιμα
απόψε να σε κλέψω
και όποιος βρεθεί μπροστά
στα πόδια θα του παίξω

Εγώ το φεγγάρι παρακαλώ
στον ύπνο σου να με φέρει
από κει ψηλά να σε θορώ
ξανθό μου περιστέρι

Εχω πολλά παράπονα
μα ένα θα με σαλτάρει
να της μηνείς πως θα σκοτοθώ
και αυτή να λέει μακάρι

Ανθρωπος με άνθρωπο
έχει διαφορά μεγάλη
άλλος χορεύει κονιστό
κι' άλλος πεντοζάλι.

Ξανοίγω τον, τον ουρανό
με τα πολλά αστέρια
μα δεν σε βλέπω πουθενά
ξανθιά μου περιστέρα

Ενα μπουκάλι τσικουδιά
μα και κάμποσες σφαίρες
αυτά είναι που θα χρειαστώ
σε μερικές ημέρες

Το Κρητικό το πέλαγος
μπήκε αναμεσά μας
και έσβησε όλα τα όνειρα
που είχαμε μες στην καρδιά μας

Τα χείλη που με φίλαγαν
1000 φορές την ώρα
το γειά του αποχωρισμού
πως θα το πούνε τώρα

Το μαύρο το πουκάμισο
με φαίρνει εδά κοντά της
δεν έφυγε από πάνω του
ακόμα το άρωμά της

Το μαύρο το πουκάμισο
ποτέ δεν θα το βγάλω
γιατί εκείνη που αγαπώ
ταίρι της έχει αλλό

Χάρε, για στάσου μια στιγμή
για ν' αποχαιρετήσω
εκείνη που σε κάλεσε
να τη γλυκοφυλίσω