ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΛΑΓΟΥΔΑΚΗ ΓΑΡΥΦΑΛΙΑ

Θανατηφορα βλεματα
μου ριχνεις ποτε λιγο
και παιζω με το θανατο
καθε που σε ξανοιγω

Σ'ενα καθρεφτη η μοναξα
συνεχεια με πηγαινει
γιατι θωρω τον αθρωπο
που με καταλαβαινει

Αγαπη εξ' αποστασεως
μου 'παν να μη πιστευω
μα 'γω το μυθο εγκρεμισα
φως μου και σε λατρευω

Αερας ειναι η μοναξια
και 'γω κερι αναμμενο
δυο χερια η αγαπη σου
π' αναμεσα τους μπαινω

Βγηκε το δακρυ τση χαρας
στο μαγουλο μια σταλα,
ω το παντερμο διαφορά
που το'χει απο τ'αλλα

Οπλιζω το μπιστολι μου
κι ανε σε δω με αλλη
θα την σκοτωσω βαζοντας
τη χερα στη σκανταλη

Τα καστανα μ'αρεσουνε
στα μαυρα παω πασο
ομως για μαθια πρασινα
μπορει το νου να χασω