ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΚΟΥΝΕΛΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Στου Ψηλορείτη την κορφή
εγράφτηκε βιβλίο
το γράψανε οι Κρητικοί
ει το σαρανταδύο.

Παλάτι όπως του Μίνωα
άλλος κανείς δε χτίζει
γιατί στην Κρήτη χτίστηκε
και εις την Κρήτη αξίζει.

Ο Κρητικός κι η Κρητικιά
μαζί συμπορπατούνε
πηγαίνουνε στον πόλεμο
μαζί και πολεμούνε.

Τ' άχερα και τα κόντιλα
αέρας τα μαζώνει
μένει το στάρι αμοναχό
και πέφτει μεσ' στ' αλώνι.

Μα 'γω το στένω το λαμί
όπου μ' αρέσει ο τόπος
είτε βοριάς είτε νοτιάς
και το λαμί λιχνώ το.

Καιρό σου κάνει και λιχνάς
για δες καιρός απού 'ναι
μα θα γυρίσει και νοτιάς
και θα λογαριστούμε.

Τα πλούτη τα υπέρμετρα
δεν έχουν ευτυχία
έχει το πλούτος η καρδιά
κι η σταθερή φιλία.

Μα αν έχεις πλούτη κι αρχοντιά
είν' η ψυχή μαζί σου
εκειά που πάει του φτωχού
θα πάει κι η δική σου.

Ανθρωπος ήρθε κι έφυγε
σ' αυτό τον ψεύτη κόσμο
τίποτα δεν εκέρδισε
εχτός τον πόνο μόνο.

Μη θαρρευτείς στο φίλο σου
να πεις το μυστικό σου
για δε θα μείνει φίλος σου
μον' θα γενεί εχθρός σου.

Είκαμα φίλους κι ήλεγα
πως πάντα θα'ναι φίλοι
μα οι φίλοι εγινήκανε
όσα τους μαύρους, σκύλοι.

Μέσα ατα βάσανα που ζω
και στη ζωή παλεύω
έπρεπε να τηνε μισώ
κι όχι να τη λατρεύω.

Χτυπώ την πόρτα τση καρδιάς
μα το κλειδί έχει σπάσει
και δεν ανοίγει η καρδιά
για να ξαναγελάσει.

Λένε πως απ' τα όνειρα
βγαίνουνε ορισμένα
μα 'γω 'καμα χίλια για 'σε
χωρίς να βγει κανένα.

Μοιάζουν τα πάθη σου Χριστέ
με τα δικά μου πάθη
εσύ σταυρώθηκες για με
κι εγώ για μιαν αγάπη.

Τα μάτια σου στον ουρανό
είναι ζωγραφισμένα
και κάθε βράδυ τα θορώ
και ανεστορούμε εσένα.