ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΔΑΛΕΖΙΟΥ ΜΑΡΙΑΝΝΑ

Ας ήταν και να πέθαινα
μέσα στην αγκαλιά του
να την ακούσω πώς χτυπά
για μένα η καρδιά του

Απο τότε που χωρίσαμε
μ'έχεις αποδιωγμένη
ήθελα και να κάτεχα
γιάντα η καρδιά επιμένει

Ηθελα να ζωγράφιζα
την πράσινη ματιά σου
χωρίς τα πατομπούκαλα
να δώ πού πάει η ματιά σου

Πανάθεμά σε για σεβντά
που μ'έχεις κουζουλάνει
τρέχουν τα μάτια δάκρυα
και η πληγή δε γιάνει

Μα τώρα που απόκτησα
βάσανα και νταλκάδες
σαν την τρελή εκάθησα
και γράφω μαντινάδες

Κάποτε σας κορόιδευα
μέσα στις μαντινάδες
γιατί δεν είχα εγώ ποτέ
τσ'αγάπης τους νταλκάδες

Ο πόνος που'χω στην καρδιά
δε λέει να μ'αφήσει
και τούτη η βαθιά πληγή
μαζί μου λέει θα σβήσει

Χωρίσαμε κι ορκίστηκα
να μην ξαναγαπήσω
σα το δικό σου το σεβντά
να μην ξαναγνωρίσω

Τα λάθη μου τα πλήρωσα
μ'ότι είχα και δεν είχα
μ'αγάπησα σκληρή καρδιά
τρελή και ξεμυαλίστρα

Aπο εδώ και στο εξής
τα λάθη μου θα σβήσω
άλλον ποτέ μου Κρητικό
δε θα ξαναγαπήσω

Ορκίστηκα να αγαπώ
μόνο τον εαυτό μου
μα σκέφτομαι και δε μπορώ
να ζω για το εγώ μου

Εδωσα ότι είχα για σε
μαζί και την ψυχή μου
μα η καρδιά σου γέλασε
και έπαιξε μαζί μου

O χωρισμός σου μ'έκανε
όλους να τους μισήσω
και η καρδιά μου ορκίστηκε
να μη ξαναγαπήσω

Ζούσα σε μια φυλακή
στου έρωτα τον πόνο
μα η καρδιά μου η τρελή
θέλει εσένα μόνο

Η αγάπη μας ήταν γραφτό
εδώ να τελειώσει
και η καρδούλα μου γι'αυτό
θέλει να με σκοτώσει

Θυμούμαι εσένα και μπορεί
καμιά τρέλα να κάνω
σαν τη καρδιά που αναζητεί
το τέλος το μεγάλο