ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΑΘΟΥΣΑΚΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ

Χρόνια πολλά και στον μπαμπά
που ακουεί τόσα χρόνια
κλάμα, παράπονα, φωνές
μ' αγαπή και συμπόνοια

Πίσω μου δεν ξανακοιτώ
όσο και αν επιμένει
και η καρδιά και το μυαλό
εσένα ν' ανημένει

Τα πρέπει καταστρέφουνε
ότι έχω αγαπήσει
είτε μακρυά με στέλνουνε
ή λένε να μ αφήσει.

Δε θέλω λόγια να μου λεν
κι αν άκουσα χιλιάδες
πράξεις αγάπης θέλω δα
κι όχι γλυκολογάδες

Έσβησα το τηλέφωνο
και τα μηνύματά σου
σε βγάζω κι απ'το facebook
και τώρα άντε γεία σου

Μπορεί εσύ να πούλησες
κάθε συναίσθημά μου
μ'αυτοί που τ'αναγνώρισαν
θα χαίρονται κοντά μου

Γίναν βροχή τα δάκρυα
του στεναγμού μακρυά σου
μα ούτε δευτερόλεπτο
δεν έρχομαι κοντά σου

Βρέξε Θεέ, βρέξε ουρανέ
βροχή στο πρόσωπό μου
σα περπατώ μην φαίνεται
δάκρυ στο μάγουλό μου

Σα βλέπω στάλες της βροχής
στο τζάμι να χορεύουν
τα μάτια μου βουρκώνουνε
και δάκρυα πόνου τρέχουν

Πάλι σε ψάχνω στου μυαλού
το κάθε μονοπάτι
γυρεύω ένα χάδι σου
κι ας είσαι οφθαλμαπάτη

Πάλι εσένα σκέφτομαι
κι αμέσως στο μυαλό μου
φουρτουνιασμένη θάλασσα
πνίγει το όνειρό μου

Βρέχει άποψε στην καρδιά
βρέχει και στο μυαλό μου
μια θάλασσα τα όνειρα
που 'χα για σε μικιό μου

Όταν θα νιώσεις πως ξανά
είσαι ερωτευμένη
θα με ακούσεις σαν σου πω
να 'σαι συγκρατημένη

Για πες μου δα απού πονάς
κι έχεις καημό μεγάλο
τα δάκρυα γίναν θάλασσες
και δεν αντέχεις άλλο

Άλλη μια μέρα πέρασε
χωρίς να μου μιλήσεις
και το μυαλό απ΄την καρδιά
γυρεύει απαντήσεις

Αστέρι που πρωτόπεσε
μπροστά στα δυο μου μάτια
στα χείλη σαν με φίλησε
τ'αγάπησα για πάντα