ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΑΘΙΤΑΚΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Οπως τα ονειρα που ζω
το βραδυ οντε κοιμουμαι
ετσι 'ταν κι η αγαπη σου
που τωρα την στερουμαι

Με ζορι χτιπαει η καρδια
κουραστηκε τον πονο
παντα μοναχη ν'αγαπα
και να 'ποφερει μονο

Τη θελω Θε μου, την ποθω
μα παλι αυτο δεν φτανει
παλι μια μερα θα την δω
σε αλλουνου αγκαλη

Δεν ξερω πια ηντα να πω
και μια απορια εχω
ποιος ειναι ο τροπος κοπελια
δικια μου για να σ'εχω

Μοναχος μου παραμιλω
παλι τη μοιρα κλαιω
παλι δακρυζει η καρδια
χωρις εγω να φταιω

Οψαργας ησουν ονειρο
πλανεφτρα ξελογιαστρα
δωρο σου κανω τση καρδιας
την πλατινενια γλαστρα

Ηθελα να'χα δυναμη
κοντα σου να καθησω
και τα ξανθια σου τα μαλια
με τροπο να φιλησω

Ηθελα και να κάτεχα
η λάμψη σου φεγγάρι
αν είναι δυνατότερη
απ'τα δικά της κάλη

Η ομορφιά σου κοπελιά
με το φεγγάρι μοιάζει
γι'αυτό και κάνει την καρδιά
συχνά ν'αναστενάζει

Φεγγάρι μου ολόγεμο
και πιο λαμπρό αστέρι
πέπσε τζη ένα μήνυμα
πως θα την κάνω ταίρι

Νύχτα χωρίς πανσέληνο
πάλι η ζωή μου είναι
απ'όταν που σε γνώρισα
ξανθέ, μικρέ μου κρίνε.

Κοιτάζω την πανσέληνο
και βλέπω τη μορφή σου
αχι και πόσα θα'θελα
να βρίσκομαι μαζί σου

Φεγγάρι μου χαμήλωσε
κατέβα να τα πούμε
της μοίρας τα χτυπήματα
να συναγωνιστούμε

Πάλι φυτεύω όνειρα
κι ελπίδες στον μπαξέ μου
μα πάντα αυτά μερώνονται
και κακοφαίνεταί μου

Ελπίδα πάλι φύτεψα
και ξέρω πως δεν κάνει
γιατί 'ναι ψεύτικη κι αυτή
και θα με κάψει πάλι

Ληστέψανέ μου την καρδιά
τα όμορφα μαλλιά σου
και το ξανθό το χρώμα τους
με έφερε κοντά σου.