ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΠΟ ΑΝΔΡΕΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ

Οπου ποθεί τη λευτεριά
και δε την κυνηγήσει
ολόκληρη τη ζήση του
σκλάβος θα τηνε ζήσει

Μακεδονία ξακουστή
η Κρήτη είναι μαζί σου
κι άσχημα ξεμπερδέματα
θα έχουν οι εχθροί σου

Από'ταν στάθηκε ντουνιάς
είναι τσι Κρήτης μοίρα
με το τουφέκι συντροφιά
να ζει και με τη λύρα

Επρόβαλε και φέξανε
σκοτεινιασμένοι τόποι
τάξε πως συνδεθήκανε
δέκα χιλιάδες γλόμποι

Θέ μου αν ξαναγεννηθώ
θέλω να βρεις τον τρόπο
να ξαναγίνω Κρητικός
κι από τον ίδιο τόπο

Φεγγάρι μου να μπόρουνα
απάνω σου ν'ανέβω
να σου κλουθώ κι οντε περνάς
τη Κρήτη να κατέβω

Έχω καρδιά που δε μπορεί
εύκολα ν'αγαπήσει
μα ότι αγαπήσει το αγαπά
μέχρι να σταματήσει

Για σένα χώμα γίνομαι
να παρπατείς απάνω
μα πες μου ως πότε θα μπορώ
χατίρια να σου κάνω

Εις το τραπέζι τσι χαράς
δε θέλω να καθίζω
γιατί σε κάθε κίνηση
τον ευτυχή εμποδίζω

Θε μου και γιάντα με χτυπούν
και οι τέσσερις ανέμοι
και είναι η ζωή μου ένα ξερό
λιανό κλαδί και τρέμει

Πάντα θα συναρμολογώ
κομμάτια των ονείρων
κι ας το θορώ πως μ'έχουνε
στόχο από γύρω γύρω

Εις το σπαθί μου δε μπορεί
μύγας φτερό ν'αγγίξει
κι όσοι το αμφισβητήσανε
τους το'χω αποδείξει

Τα βάσανα μου ποταμός
κι έρχεται πάλι μπόρα
Θε μου και κάμε ξαστεριά
κι ας είναι λίγη ώρα

Απ'όταν εχωρίσαμε
είμαι κερά μου down
γιατί δε μου'πηρες ποτέ
μια καφετιέρα brown

Για μια γυναίκα εγίνηκε
ο πόλεμος της Τροίας
για μια γυναίκα θα γενώ
κι εγώ εγκληματίας

Όσο κι αν είναι ο άνθρωπος
προσεχτικός που λένε
θα τα πατήσει του σεβντά
τα κάρβουνα που καίνε