ΟΙ ΠΙΟ ΝΕΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Πρωταπριλιά 'ναι σήμερα
κ εγώ θυμήθηκα εσένα,
τα ψέμματα που μου 'χεις πει
τα χιλιοειπομένα

Όντε βρεθούν και σμίξουμε
τα χέρια και τα χείλη
με μιας μόνο η σκέψη μου
χίλια σου λάθη σβήνει

Δεν κάνω αγάπη δεύτερη
όχι γιατί δεν κάνει,
μα μην τη βρει ο μισεμός
φως μου και την πικράνει

Τη μεγαλύτερη χαρά
μου 'δωκες την ημέρα
απού γεννήθηκες εσύ
όμορφοθυγατέρα

Πες μου το "ναι", μα να'ναι "ναι"
το "όχι", να'ναι "όχι",
αξεκαθάριστη φιλιά
το χάζι της δεν το'χει

Βιόλα μου τρικλωνόκλαδη
μοσχοκανέλα αφράτη
που ο σεβντάς σου μ'έριξε
στου πόνου το κρεβάτι

Σαν το κοπέλι σ'αγαπώ.
με πράμα δε σ'αλλάζω
γιατι 'χω μάθει ότι αγαπώ,
φως μου, να το θαυμάζω

Τη μεγαλύτερη χαρά
την ένιωσα κοντά σου
την ώρα που βρισκόμουνα
μέσα στην αγκαλιά σου

Αν είσαι ένα όνειρο,
δεν θέλω να ξυπνήσω,
γιατί κατέω πως χώρια σου,
δεν η-μπορώ να ζήσω

Την εθνική μας εορτή
σήμερα την τιμούμε
και ήρωες επανάστασης
σήμερα τους υμνούμε

Απ όλα τα άνθη του μπαξέ
εγώ ξεχώρισα ένα
εκείνο το μοναδικό
που μοιάζει με εσένα

Η μοίρα πως μας τα'φερε
και 'δα 'μαστε δυό ξένοι
εμείς που κάποτε ήμασταν
τόσο ευτυχισμένοι

Είσαι για μένα παρελθόν
μια πόρτα απ'που 'χει κλείσει
μα τη δική μου αθιβολή
ο χρόνος δεν θα σβήσει

Το πράσινο της άνοιξης,
μέθυσε σαλιγκάρι
και των χειλιών το κόκκινο,
έφηβο παλληκάρι

Μια παγωμένη ανάμνηση
έχω μέσα στον χρόνο,
που την θυμούμαι συνεχώς
και δεν μπορώ από τον πόνο

Σαν το χαρταετό, ψηλά,
φως μου, θε να πετάξω,
το σ'αγαπώ στον ουρανό
για εσένανε να γράψω