Μαντινάδα: Μέσα στσοι τάφους τσοι πολλούς...

Μαντινάδες παρόμοιες με την...

Μέσα στσοι τάφους τσοι πολλούς...

Μέσα ‌στσοι ‌τάφους ‌τσοι ‌πολλούς
ένας ‎θα ‎ξεχωρίζει,
θα ‏'ν' ‏ο ‏δικός ‏μου ‏που ‏κιανείς
δε θα μου τον ασπρίζει

Μαντινάδες για τον Θάνατο Από τον/την: Αλεβυζάκης Χριστόφορος

Μαντινάδα: 'Ενας αθός με μυρουδιές...

'Ενας ‌αθός ‌με ‌μυρουδιές
τσοι ‎μέλισσες ‎τσοι ‎σέρνει,
γι ‏αυτό ‏`ναι ‏μελισσόκηπος
η αυλή τζη γινομένη.

Μαντινάδες Ομορφιάς Από τον/την: Σταυρακάκης Αριστείδης

Μαντινάδα: Μόνο στσοι δύσκολες στιγμές...

Μόνο ‌στσοι ‌δύσκολες ‌στιγμές
τσοι ‎φίλους ‎ξεχωρίζεις
κι ‏όταν ‏θα ‏πέσεις ‏χαμηλά
ποιός σ'αγαπά γνωρίζεις

Μαντινάδες Φιλίας Από τον/την: Μακρυδάκης Μανόλης

Μαντινάδα: Πόνους πολλούς, κακούς καημούς...

Πόνους ‌πολλούς, ‌κακούς ‌καημούς,
το ‎σώμα ‎ξεχειλίζει,
μα ‏μια ‏αντάρτικη ‏ψυχή
κιανείς δε κουλαντρίζει

Μαντινάδες Λεβεντιάς Από τον/την: Φραντζέσκος Σφακιωτακης

Μαντινάδα: Λένε πώς όλες τίς πληγές...

Λένε ‌πώς ‌όλες ‌τίς ‌πληγές
ο ‎χρόνος ‎τσοι ‎γιατρεύει
μα ‏ο ‏δικός ‏σου ‏ο ‏καυμός
ακόμα με παιδεύει

Μαντινάδες Αγάπης Από τον/την: Γιαννούλης Ματθαίος

Μαντινάδα: Οπλοφορω μα τσοι φρουρους...

Οπλοφορω ‌μα ‌τσοι ‌φρουρους
τους ‎εχω ‎αγνοησει
γιατι ‏τση ‏Κρητης ‏το ‏εθιμο
κιανεις δεν θα το σβησει.

Μαντινάδες για την Κρήτη Από τον/την: Κουδουναρης Βασιλης

Μαντινάδα: Μέσα στη σκέψη σου θα μπω...

Μέσα ‌στη ‌σκέψη ‌σου ‌θα ‌μπω
να ‎ψάξω ‎το ‎μυαλό ‎σου
να ‏δω ‏αν ‏είμαι ‏μέσα ‏σου
παντοτεινά δικός σου

Μαντινάδες του Σεβντά Από τον/την: Γεωργίου Στέλιος

Μαντινάδα: Με χίλιους τρόπους σ' αγαπώ...

Με ‌χίλιους ‌τρόπους ‌σ' ‌αγαπώ,
μα ‎ένας ‎ξεχωρίζει,
που ‏'χει ‏το ‏δάκρυ ‏μου ‏μορφή,
δική σου όντε πορίζει.

Μαντινάδες για Δάκρυα Από τον/την: Σπαντιδάκη Δέσποινα

Μαντινάδα: Ανθρωπους γνωρισα πολλους...

Ανθρωπους ‌γνωρισα ‌πολλους
καθε ‎ενας ‎ειχε ‎κατι
κανεις ‏ομως ‏δεν ‏μιλησε
ποτε του για αγαπη

Διάφορες Μαντινάδες Από τον/την: Βασιλείου Ελένη

Μαντινάδα: Στσοί βάτους μέσα φύτρωσες...

Στσοί ‌βάτους ‌μέσα ‌φύτρωσες
βιόλα ‎μου ‎μυρισμένη
μα ‏θα ‏σε ‏κόψω ‏κι ‏ας ‏βρεθώ
με χέρια ματωμένα

Διάφορες Μαντινάδες Από τον/την: Χουρδάκης Γιώργης

Μαντινάδα: Εγώ θα πα' να κρεμαστώ...

Εγώ ‌θα ‌πα' ‌να ‌κρεμαστώ
από ‎τσοι ‎'μυγδαλιές ‎της
για ‏δεν ‏μπορώ ‏να ‏τσοι ‏γροικώ
τσοι διαολοδουλιές της

Αστείες Μαντινάδες Από τον/την: Δασκαλάκης Μάνθος

Μαντινάδα: Όσο ρηχά' ναι τα νερά...

Όσο ‌ρηχά' ‌ναι ‌τα ‌νερά
τόσο ‎κιανείς ‎πατώνει
μα ‏στου ‏σεβντά ‏το ‏πέλαγο
κιανείς δε τη γλιτώνει

Μαντινάδες του Σεβντά Από τον/την: Καραδάκης Παντελής

Μαντινάδα: Πόσες φορές σε φίλησα...

Πόσες ‌φορές ‌σε ‌φίλησα
μέσα ‎στο ‎όνειρο ‎μου
ξυπνώντας ‏ένιωθα ‏έντονα
πως έγινες δικός μου.

Μαντινάδες για Όνειρα Από τον/την: Κυρίτση Φωτεινή

Μαντινάδα: Οπου κι αν πάει ο Κρητικός...

Οπου ‌κι ‌αν ‌πάει ‌ο ‌Κρητικός
μια ‎Κρήτη ‎ζωγραφίζει
μέσα ‏σ'εκατομμύρια
ανθρώπων ξεχωρίζει

Μαντινάδες για την Κρήτη Από τον/την: Τσουροδιακάκη Αννα

Μαντινάδα: Η βιόλα πάντα όμορφη...

Η ‌βιόλα ‌πάντα ‌όμορφη,
μένει ‎μέσα ‎στο ‎χρόνο
κι ‏αν ‏πει ‏κιανείς ‏τ'αντίθετο,
ζηλεύγει τση και μόνο

Μαντινάδες Ομορφιάς Από τον/την: Διαμαντής Στέλιος

Μαντινάδα: Δύσκολα γειαίνουν οι πληγές...

Δύσκολα ‌γειαίνουν ‌οι ‌πληγές
που ‎είναι ‎από ‎αγάπη
αφήνουν ‏μέσα ‏στην ‏καρδιά
πόνους πολλούς και πάθη.

Μαντινάδες Καρδιάς Από τον/την: Πλεμένος Γιώργος

Μαντινάδα: Θέ μου τσοι τόσες σου χαρές...

Θέ ‌μου ‌τσοι ‌τόσες ‌σου ‌χαρές
πώς ‎τσοί ‎`χεις ‎μοιρασμένες,
εγώ ‏να ‏ζω ‏με ‏δανεικές
και να γλεντώ με ξένες

Μαντινάδες για τα Βάσανα Από τον/την: Σταυρακάκης Γιώργης (Μιχαλόμπας)

Μαντινάδα: Όσες αγάπες ήκαμα...

Όσες ‌αγάπες ‌ήκαμα
να ‎τσοί ‎'χα ‎σκορδουλάκους
να ‏τσοί ‏'βγαζε ‏κι ‏μάνα ‏σου
στη ράχη μαλαθράκους

Αστείες Μαντινάδες Από τον/την: Μαρκετάκης Στέλιος

Μαντινάδα: Θυμάσαι όντεν ετρώγαμε...

Θυμάσαι ‌όντεν ‌ετρώγαμε
στ' ‎αμπέλι ‎τσοι ‎μπουρνέλες
κι ‏έτρωγα ‏'γω ‏τσ' ‏αγίνωτες
και συ τσοι γινομένες

Αστείες Μαντινάδες Από τον/την: Μαρκετάκης Στέλιος

Μαντινάδα: Καινούργιε χρόνε μέτρησε...

Καινούργιε ‌χρόνε ‌μέτρησε
τσοι ‎δυστυχείς ‎που ‎κλαίνε
και ‏σβήσε ‏σκιας ‏τσι ‏εμισές
''φωθιές'' να μη τσοι καίνε

Μαντινάδες για Ευχές Από τον/την: Μπρόκος Μανόλης

Μαντινάδα: Αναστενάζει ο καπνός...

Αναστενάζει ‌ο ‌καπνός,
μαυρίζει ‎μου ‎τα ‎ρούχα
δε ‏μου ‏τ' ‏ασπρίζει ‏το ‏νερό
σαν την αγάπη απού 'χα

Μαντινάδες Χωρισμού

Σελίδα:

Μαντινάδα: Μέσα στσοι τάφους τσοι πολλούς...

Διάβασε μαντινάδες που είναι παρόμοιες με τη μαντινάδα: 'Μέσα στσοι τάφους τσοι πολλούς...'Βλέπεις τη σελίδα 1 από 43

Μαντινάδες παρόμοιες με την...

Μέσα στσοι τάφους τσοι πολλούς...

Μέσα ‌στσοι ‌τάφους ‌τσοι ‌πολλούς ένας ‎θα ‎ξεχωρίζει, θα ‏'ν' ‏ο ‏δικός ‏μου ‏που ‏κιανείς δε θα μου τον ασπρίζει

Μαντινάδα: 'Ενας αθός με μυρουδιές...

'Ενας ‌αθός ‌με ‌μυρουδιές τσοι ‎μέλισσες ‎τσοι ‎σέρνει, γι ‏αυτό ‏`ναι ‏μελισσόκηπος η αυλή τζη γινομένη.

Μαντινάδα: Μόνο στσοι δύσκολες στιγμές...

Μόνο ‌στσοι ‌δύσκολες ‌στιγμές τσοι ‎φίλους ‎ξεχωρίζεις κι ‏όταν ‏θα ‏πέσεις ‏χαμηλά ποιός σ'αγαπά γνωρίζεις

Μαντινάδα: Πόνους πολλούς, κακούς καημούς...

Πόνους ‌πολλούς, ‌κακούς ‌καημούς, το ‎σώμα ‎ξεχειλίζει, μα ‏μια ‏αντάρτικη ‏ψυχή κιανείς δε κουλαντρίζει

Μαντινάδα: Λένε πώς όλες τίς πληγές...

Λένε ‌πώς ‌όλες ‌τίς ‌πληγές ο ‎χρόνος ‎τσοι ‎γιατρεύει μα ‏ο ‏δικός ‏σου ‏ο ‏καυμός ακόμα με παιδεύει

Μαντινάδα: Οπλοφορω μα τσοι φρουρους...

Οπλοφορω ‌μα ‌τσοι ‌φρουρους τους ‎εχω ‎αγνοησει γιατι ‏τση ‏Κρητης ‏το ‏εθιμο κιανεις δεν θα το σβησει.

Μαντινάδα: Μέσα στη σκέψη σου θα μπω...

Μέσα ‌στη ‌σκέψη ‌σου ‌θα ‌μπω να ‎ψάξω ‎το ‎μυαλό ‎σου να ‏δω ‏αν ‏είμαι ‏μέσα ‏σου παντοτεινά δικός σου

Μαντινάδα: Με χίλιους τρόπους σ' αγαπώ...

Με ‌χίλιους ‌τρόπους ‌σ' ‌αγαπώ, μα ‎ένας ‎ξεχωρίζει, που ‏'χει ‏το ‏δάκρυ ‏μου ‏μορφή, δική σου όντε πορίζει.

Μαντινάδα: Ανθρωπους γνωρισα πολλους...

Ανθρωπους ‌γνωρισα ‌πολλους καθε ‎ενας ‎ειχε ‎κατι κανεις ‏ομως ‏δεν ‏μιλησε ποτε του για αγαπη

Μαντινάδα: Στσοί βάτους μέσα φύτρωσες...

Στσοί ‌βάτους ‌μέσα ‌φύτρωσες βιόλα ‎μου ‎μυρισμένη μα ‏θα ‏σε ‏κόψω ‏κι ‏ας ‏βρεθώ με χέρια ματωμένα

Μαντινάδα: Εγώ θα πα' να κρεμαστώ...

Εγώ ‌θα ‌πα' ‌να ‌κρεμαστώ από ‎τσοι ‎'μυγδαλιές ‎της για ‏δεν ‏μπορώ ‏να ‏τσοι ‏γροικώ τσοι διαολοδουλιές της

Μαντινάδα: Όσο ρηχά' ναι τα νερά...

Όσο ‌ρηχά' ‌ναι ‌τα ‌νερά τόσο ‎κιανείς ‎πατώνει μα ‏στου ‏σεβντά ‏το ‏πέλαγο κιανείς δε τη γλιτώνει

Μαντινάδα: Πόσες φορές σε φίλησα...

Πόσες ‌φορές ‌σε ‌φίλησα μέσα ‎στο ‎όνειρο ‎μου ξυπνώντας ‏ένιωθα ‏έντονα πως έγινες δικός μου.

Μαντινάδα: Οπου κι αν πάει ο Κρητικός...

Οπου ‌κι ‌αν ‌πάει ‌ο ‌Κρητικός μια ‎Κρήτη ‎ζωγραφίζει μέσα ‏σ'εκατομμύρια ανθρώπων ξεχωρίζει

Μαντινάδα: Η βιόλα πάντα όμορφη...

Η ‌βιόλα ‌πάντα ‌όμορφη, μένει ‎μέσα ‎στο ‎χρόνο κι ‏αν ‏πει ‏κιανείς ‏τ'αντίθετο, ζηλεύγει τση και μόνο

Μαντινάδα: Δύσκολα γειαίνουν οι πληγές...

Δύσκολα ‌γειαίνουν ‌οι ‌πληγές που ‎είναι ‎από ‎αγάπη αφήνουν ‏μέσα ‏στην ‏καρδιά πόνους πολλούς και πάθη.

Μαντινάδα: Θέ μου τσοι τόσες σου χαρές...

Θέ ‌μου ‌τσοι ‌τόσες ‌σου ‌χαρές πώς ‎τσοί ‎`χεις ‎μοιρασμένες, εγώ ‏να ‏ζω ‏με ‏δανεικές και να γλεντώ με ξένες

Μαντινάδα: Όσες αγάπες ήκαμα...

Όσες ‌αγάπες ‌ήκαμα να ‎τσοί ‎'χα ‎σκορδουλάκους να ‏τσοί ‏'βγαζε ‏κι ‏μάνα ‏σου στη ράχη μαλαθράκους

Μαντινάδα: Θυμάσαι όντεν ετρώγαμε...

Θυμάσαι ‌όντεν ‌ετρώγαμε στ' ‎αμπέλι ‎τσοι ‎μπουρνέλες κι ‏έτρωγα ‏'γω ‏τσ' ‏αγίνωτες και συ τσοι γινομένες

Μαντινάδα: Καινούργιε χρόνε μέτρησε...

Καινούργιε ‌χρόνε ‌μέτρησε τσοι ‎δυστυχείς ‎που ‎κλαίνε και ‏σβήσε ‏σκιας ‏τσι ‏εμισές ''φωθιές'' να μη τσοι καίνε

Μαντινάδα: Αναστενάζει ο καπνός...

Αναστενάζει ‌ο ‌καπνός, μαυρίζει ‎μου ‎τα ‎ρούχα δε ‏μου ‏τ' ‏ασπρίζει ‏το ‏νερό σαν την αγάπη απού 'χα

Ακόμα περισσότερες μαντινάδες:

Διάβασε μαντινάδες που είναι παρόμοιες με τη μαντινάδα: 'Μέσα στσοι τάφους τσοι πολλούς...'
Βλέπεις τη σελίδα 1 από 43

Μέσα ‌στσοι ‌τάφους ‌τσοι ‌πολλούς
ένας ‎θα ‎ξεχωρίζει,
θα ‏'ν' ‏ο ‏δικός ‏μου ‏που ‏κιανείς
δε θα μου τον ασπρίζει

'Ενας ‌αθός ‌με ‌μυρουδιές
τσοι ‎μέλισσες ‎τσοι ‎σέρνει,
γι ‏αυτό ‏`ναι ‏μελισσόκηπος
η αυλή τζη γινομένη.

Μόνο ‌στσοι ‌δύσκολες ‌στιγμές
τσοι ‎φίλους ‎ξεχωρίζεις
κι ‏όταν ‏θα ‏πέσεις ‏χαμηλά
ποιός σ'αγαπά γνωρίζεις

Πόνους ‌πολλούς, ‌κακούς ‌καημούς,
το ‎σώμα ‎ξεχειλίζει,
μα ‏μια ‏αντάρτικη ‏ψυχή
κιανείς δε κουλαντρίζει

Λένε ‌πώς ‌όλες ‌τίς ‌πληγές
ο ‎χρόνος ‎τσοι ‎γιατρεύει
μα ‏ο ‏δικός ‏σου ‏ο ‏καυμός
ακόμα με παιδεύει

Οπλοφορω ‌μα ‌τσοι ‌φρουρους
τους ‎εχω ‎αγνοησει
γιατι ‏τση ‏Κρητης ‏το ‏εθιμο
κιανεις δεν θα το σβησει.

Μέσα ‌στη ‌σκέψη ‌σου ‌θα ‌μπω
να ‎ψάξω ‎το ‎μυαλό ‎σου
να ‏δω ‏αν ‏είμαι ‏μέσα ‏σου
παντοτεινά δικός σου

Με ‌χίλιους ‌τρόπους ‌σ' ‌αγαπώ,
μα ‎ένας ‎ξεχωρίζει,
που ‏'χει ‏το ‏δάκρυ ‏μου ‏μορφή,
δική σου όντε πορίζει.

Ανθρωπους ‌γνωρισα ‌πολλους
καθε ‎ενας ‎ειχε ‎κατι
κανεις ‏ομως ‏δεν ‏μιλησε
ποτε του για αγαπη

Στσοί ‌βάτους ‌μέσα ‌φύτρωσες
βιόλα ‎μου ‎μυρισμένη
μα ‏θα ‏σε ‏κόψω ‏κι ‏ας ‏βρεθώ
με χέρια ματωμένα

Εγώ ‌θα ‌πα' ‌να ‌κρεμαστώ
από ‎τσοι ‎'μυγδαλιές ‎της
για ‏δεν ‏μπορώ ‏να ‏τσοι ‏γροικώ
τσοι διαολοδουλιές της

Όσο ‌ρηχά' ‌ναι ‌τα ‌νερά
τόσο ‎κιανείς ‎πατώνει
μα ‏στου ‏σεβντά ‏το ‏πέλαγο
κιανείς δε τη γλιτώνει

Πόσες ‌φορές ‌σε ‌φίλησα
μέσα ‎στο ‎όνειρο ‎μου
ξυπνώντας ‏ένιωθα ‏έντονα
πως έγινες δικός μου.

Οπου ‌κι ‌αν ‌πάει ‌ο ‌Κρητικός
μια ‎Κρήτη ‎ζωγραφίζει
μέσα ‏σ'εκατομμύρια
ανθρώπων ξεχωρίζει

Η ‌βιόλα ‌πάντα ‌όμορφη,
μένει ‎μέσα ‎στο ‎χρόνο
κι ‏αν ‏πει ‏κιανείς ‏τ'αντίθετο,
ζηλεύγει τση και μόνο

Δύσκολα ‌γειαίνουν ‌οι ‌πληγές
που ‎είναι ‎από ‎αγάπη
αφήνουν ‏μέσα ‏στην ‏καρδιά
πόνους πολλούς και πάθη.

Θέ ‌μου ‌τσοι ‌τόσες ‌σου ‌χαρές
πώς ‎τσοί ‎`χεις ‎μοιρασμένες,
εγώ ‏να ‏ζω ‏με ‏δανεικές
και να γλεντώ με ξένες

Όσες ‌αγάπες ‌ήκαμα
να ‎τσοί ‎'χα ‎σκορδουλάκους
να ‏τσοί ‏'βγαζε ‏κι ‏μάνα ‏σου
στη ράχη μαλαθράκους

Θυμάσαι ‌όντεν ‌ετρώγαμε
στ' ‎αμπέλι ‎τσοι ‎μπουρνέλες
κι ‏έτρωγα ‏'γω ‏τσ' ‏αγίνωτες
και συ τσοι γινομένες

Καινούργιε ‌χρόνε ‌μέτρησε
τσοι ‎δυστυχείς ‎που ‎κλαίνε
και ‏σβήσε ‏σκιας ‏τσι ‏εμισές
''φωθιές'' να μη τσοι καίνε

Αναστενάζει ‌ο ‌καπνός,
μαυρίζει ‎μου ‎τα ‎ρούχα
δε ‏μου ‏τ' ‏ασπρίζει ‏το ‏νερό
σαν την αγάπη απού 'χα