Μαντινάδα: Με φίλησες και ένιωσα...

Μαντινάδες παρόμοιες με την...

Με φίλησες και ένιωσα...

Με ‌φίλησες ‌και ‌ένιωσα
τη ‎γεύση ‎των ‎χειλιών ‎σου
και ‏έπλεα ‏μεσοπέλαγα
στις κόρες των μαθιών σου

Ερωτικές Μαντινάδες Από τον/την: Χρήστου Χάρης

Μαντινάδα: Όντε φιλώ τα χείλη σου...

Όντε ‌φιλώ ‌τα ‌χείλη ‌σου
μια ‎γεύση ‎έχω ‎μόνο
κι'ναι ‏η ‏γεύση ‏του ‏σεβντά
που μ'άφησες να λιώνω

Ερωτικές Μαντινάδες Από τον/την: Κολιας Παναγιωτης

Μαντινάδα: Στον ερωτα σου εκλαψανε...

Στον ‌ερωτα ‌σου ‌εκλαψανε
των ‎αμαθιων ‎μου ‎οι ‎κορες
που ‏δεν ‏δακρυσανε ‏ποτε
στις πιο μεγαλες μπορες

Ερωτικές Μαντινάδες Από τον/την: Σπανάκης Ιωάννης

Μαντινάδα: Εγώ μικρή μου αγαπώ...

Εγώ ‌μικρή ‌μου ‌αγαπώ,
τρείς ‎κόρες ‎στο ‎χωριό ‎σου,
η ‏μια ‏'σαι ‏'συ ‏και ‏οι ‏άλλες ‏δυό,
οι κόρες τω μαθιώ σου.

Μαντινάδες Αγίου Βαλεντίνου

Μαντινάδα: Ένιωσα πόνο στην καρδιά...

Ένιωσα ‌πόνο ‌στην ‌καρδιά
σαν ‎είπες ‎πως ‎θα ‎φύγεις.
σταμάτησαν ‏οι ‏χτυποι ‏της
κι ένιωσα να την σκιζεις.

Μαντινάδες Καρδιάς Από τον/την: Ανδριανης Ζαχαριας

Μαντινάδα: Την μοναξιά την ενιωσα ...

Την ‌μοναξιά ‌την ‌ενιωσα ‌,
ενιωσα ‎να ‎ζυγωνει
και ‏ ‏ειδα ‏την ‏καρδουλα ‏μου
σιγα σιγα να λιωνει.

Μαντινάδες Μοναξιάς Από τον/την: Βασιλείου Ελένη

Μαντινάδα: Γοργόνα μεσ΄τα κύματα...

Γοργόνα ‌μεσ΄τα ‌κύματα
Κρήτη ‎μου ‎αγαπημένη
μαζί ‏σου ‏μεσοπέλαγα
κι η σκέψη μου πομένει

Μαντινάδες για την Κρήτη Από τον/την: Μαρακάκης Κων/νος

Μαντινάδα: Οψάργας που με φίλησες...

Οψάργας ‌που ‌με ‌φίλησες
ζήλεψε ‎το ‎φεγγάρι
κι ‏από ‏την ‏πούλια ‏θέλει ‏εδά
φιλί και αυτό να πάρει

Μαντινάδες για το Φεγγάρι Από τον/την: Τσουροδιακάκη Αννα

Μαντινάδα: Έκλαψε... και το δάκρυ της...

Έκλαψε... ‌και ‌το ‌δάκρυ ‌της
εζήλαψα ‎σαν ‎βγήκε,
που ‏κύλησε ‏απάνω ‏της
και στων χειλιών της βρήκε

Μαντινάδες για Δάκρυα Από τον/την: Κανακακης Γιωργος

Μαντινάδα: Είσαι το φως του ουρανού...

Είσαι ‌το ‌φως ‌του ‌ουρανού
και ‎της ‎αυγής ‎η ‎γεύση,
κι ‏όποιος ‏σε ‏δει ‏δε ‏θ'αντεχτεί
μπροστά σου να μη πέσει.

Μαντινάδες Αγάπης Από τον/την: Κουγεντάκης Μανώλης

Μαντινάδα: Απ'τον πικρή αναστεναγμό...

Απ'τον ‌πικρή ‌αναστεναγμό
κιανείς ‎μη ‎δοκιμάσει,
γιατί'χει ‏γεύση ‏άσκημη
και θα τον'ε χαλάσει.

Μαντινάδες του Σεβντά Από τον/την: Παπαδάκης Μιχάλης

Μαντινάδα: Με φίλησες και δάκρυσα...

Με ‌φίλησες ‌και ‌δάκρυσα
το ‎δάκρυ ‎τρέχει ‎ακόμα
το ‏δάκρυ ‏εγω ‏στο ‏σταματώ
μ'ένα φιλί στο στόμα

Προσωπικές Μαντινάδες Από τον/την: Χρονέας Νικόλαος

Μαντινάδα: Τα δάκρυά σου να γενούν...

Τα ‌δάκρυά ‌σου ‌να ‌γενούν
δάκρυα ‎των ‎ματιών ‎μου
να ‏νιώθω ‏εγώ ‏την ‏πίκρα ‏τους
στην άκρη των χειλιών μου.

Μαντινάδες για Δάκρυα Από τον/την: Σταυρουλάκη Μαρία

Μαντινάδα: Κατέχεις γιάντα αλμυρή...

Κατέχεις ‌γιάντα ‌αλμυρή
γεύση ‎το ‎δάκρυ ‎έχει;
Γιατί ‏'ναι ‏ο ‏πόνος ‏θάλασσα
κι άμα φουσκώσει τρέχει

Μαντινάδες για τα Βάσανα Από τον/την: Αλεγκάκη Αντιγόνη

Μαντινάδα: Τα άρματα κι η λεβεντιά...

Τα ‌άρματα ‌κι ‌η ‌λεβεντιά
στην ‎Κρήτη ‎κυβερνούνε
στις ‏λύπες ‏μας ‏και ‏στις ‏χαρές
σαφη βροντοκοπούνε.

Μαντινάδες Λεβεντιάς Από τον/την: Παπουτσάκης Δημήτριος

Μαντινάδα: Μες των μαθιων σου τα στενα...

Μες ‌των ‌μαθιων ‌σου ‌τα ‌στενα
χάνομαι, ‎ξεστρατιζω,
παω ‏σε ‏καμπους ‏και ‏βουνα
και πισω δε γυριζω

Μαντινάδες για τα Μάτια Από τον/την: Τσουκλερη Ιωαννα

Μαντινάδα: Ωσάν τ'αγριολουλούδα...

Ωσάν ‌τ'αγριολουλούδα
που ‎βγαίνουνε ‎στα ‎όρη
στάζει ‏το ‏δάκρυ ‏των ‏μαθιών
μελαχρινή μου κόρη

Μαντινάδες Χωρισμού Από τον/την: Ευθυμίου Κων/νος

Μαντινάδα: Mη μου θυμηζεις τις στιγμες...

Mη ‌μου ‌θυμηζεις ‌τις ‌στιγμες
που ‎την ‎καρδια ‎ματωνουν
και ‏με ‏το ‏δακρυ ‏των ‏μαθιων
το πονο φανερωνουν

Μαντινάδες Χωρισμού Από τον/την: Μηνας Νεκτάριος

Μαντινάδα: Συντρόφισσα του ονείρου μου...

Συντρόφισσα ‌του ‌ονείρου ‌μου
και ‎του ‎μυαλού ‎μου ‎σκέψη
καρδιάς ‏μου ‏αναστεναγμέ
και των μαθιών μου φέξη

Μαντινάδες του Σεβντά Από τον/την: Γεωργίου Στέλιος

Μαντινάδα: Στιγμεs απο τα ονειρα...

Στιγμεs ‌απο ‌τα ‌ονειρα
στο ‎ξυπνημο ‎θυμουμαι
και ‏μ'ενα ‏δακρυ ‏των ‏μαθιων
στους αλλους τα διηγουμαι

Μαντινάδες για Όνειρα Από τον/την: Μηνας Νεκτάριος

Μαντινάδα: Ηλιε της μέρας βασιλιά...

Ηλιε ‌της ‌μέρας ‌βασιλιά
και ‎της ‎νυχτιάς ‎φεγγάρι
σαν ‏των ‏μαθιών ‏του ‏τη ‏φωτιά
δεν έχετε τη χάρη

Μαντινάδες για του Ήλιο Από τον/την: Κόκκαλη Σταυρούλα

Σελίδα:

Μαντινάδα: Με φίλησες και ένιωσα...

Διάβασε μαντινάδες που είναι παρόμοιες με τη μαντινάδα: 'Με φίλησες και ένιωσα...'Βλέπεις τη σελίδα 1 από 9

Μαντινάδες παρόμοιες με την...

Με φίλησες και ένιωσα...

Με ‌φίλησες ‌και ‌ένιωσα τη ‎γεύση ‎των ‎χειλιών ‎σου και ‏έπλεα ‏μεσοπέλαγα στις κόρες των μαθιών σου

Μαντινάδα: Όντε φιλώ τα χείλη σου...

Όντε ‌φιλώ ‌τα ‌χείλη ‌σου μια ‎γεύση ‎έχω ‎μόνο κι'ναι ‏η ‏γεύση ‏του ‏σεβντά που μ'άφησες να λιώνω

Μαντινάδα: Στον ερωτα σου εκλαψανε...

Στον ‌ερωτα ‌σου ‌εκλαψανε των ‎αμαθιων ‎μου ‎οι ‎κορες που ‏δεν ‏δακρυσανε ‏ποτε στις πιο μεγαλες μπορες

Μαντινάδα: Εγώ μικρή μου αγαπώ...

Εγώ ‌μικρή ‌μου ‌αγαπώ, τρείς ‎κόρες ‎στο ‎χωριό ‎σου, η ‏μια ‏'σαι ‏'συ ‏και ‏οι ‏άλλες ‏δυό, οι κόρες τω μαθιώ σου.

Μαντινάδα: Ένιωσα πόνο στην καρδιά...

Ένιωσα ‌πόνο ‌στην ‌καρδιά σαν ‎είπες ‎πως ‎θα ‎φύγεις. σταμάτησαν ‏οι ‏χτυποι ‏της κι ένιωσα να την σκιζεις.

Μαντινάδα: Την μοναξιά την ενιωσα ...

Την ‌μοναξιά ‌την ‌ενιωσα ‌, ενιωσα ‎να ‎ζυγωνει και ‏ ‏ειδα ‏την ‏καρδουλα ‏μου σιγα σιγα να λιωνει.

Μαντινάδα: Γοργόνα μεσ΄τα κύματα...

Γοργόνα ‌μεσ΄τα ‌κύματα Κρήτη ‎μου ‎αγαπημένη μαζί ‏σου ‏μεσοπέλαγα κι η σκέψη μου πομένει

Μαντινάδα: Οψάργας που με φίλησες...

Οψάργας ‌που ‌με ‌φίλησες ζήλεψε ‎το ‎φεγγάρι κι ‏από ‏την ‏πούλια ‏θέλει ‏εδά φιλί και αυτό να πάρει

Μαντινάδα: Έκλαψε... και το δάκρυ της...

Έκλαψε... ‌και ‌το ‌δάκρυ ‌της εζήλαψα ‎σαν ‎βγήκε, που ‏κύλησε ‏απάνω ‏της και στων χειλιών της βρήκε

Μαντινάδα: Είσαι το φως του ουρανού...

Είσαι ‌το ‌φως ‌του ‌ουρανού και ‎της ‎αυγής ‎η ‎γεύση, κι ‏όποιος ‏σε ‏δει ‏δε ‏θ'αντεχτεί μπροστά σου να μη πέσει.

Μαντινάδα: Απ'τον πικρή αναστεναγμό...

Απ'τον ‌πικρή ‌αναστεναγμό κιανείς ‎μη ‎δοκιμάσει, γιατί'χει ‏γεύση ‏άσκημη και θα τον'ε χαλάσει.

Μαντινάδα: Με φίλησες και δάκρυσα...

Με ‌φίλησες ‌και ‌δάκρυσα το ‎δάκρυ ‎τρέχει ‎ακόμα το ‏δάκρυ ‏εγω ‏στο ‏σταματώ μ'ένα φιλί στο στόμα

Μαντινάδα: Τα δάκρυά σου να γενούν...

Τα ‌δάκρυά ‌σου ‌να ‌γενούν δάκρυα ‎των ‎ματιών ‎μου να ‏νιώθω ‏εγώ ‏την ‏πίκρα ‏τους στην άκρη των χειλιών μου.

Μαντινάδα: Κατέχεις γιάντα αλμυρή...

Κατέχεις ‌γιάντα ‌αλμυρή γεύση ‎το ‎δάκρυ ‎έχει; Γιατί ‏'ναι ‏ο ‏πόνος ‏θάλασσα κι άμα φουσκώσει τρέχει

Μαντινάδα: Τα άρματα κι η λεβεντιά...

Τα ‌άρματα ‌κι ‌η ‌λεβεντιά στην ‎Κρήτη ‎κυβερνούνε στις ‏λύπες ‏μας ‏και ‏στις ‏χαρές σαφη βροντοκοπούνε.

Μαντινάδα: Μες των μαθιων σου τα στενα...

Μες ‌των ‌μαθιων ‌σου ‌τα ‌στενα χάνομαι, ‎ξεστρατιζω, παω ‏σε ‏καμπους ‏και ‏βουνα και πισω δε γυριζω

Μαντινάδα: Ωσάν τ'αγριολουλούδα...

Ωσάν ‌τ'αγριολουλούδα που ‎βγαίνουνε ‎στα ‎όρη στάζει ‏το ‏δάκρυ ‏των ‏μαθιών μελαχρινή μου κόρη

Μαντινάδα: Mη μου θυμηζεις τις στιγμες...

Mη ‌μου ‌θυμηζεις ‌τις ‌στιγμες που ‎την ‎καρδια ‎ματωνουν και ‏με ‏το ‏δακρυ ‏των ‏μαθιων το πονο φανερωνουν

Μαντινάδα: Συντρόφισσα του ονείρου μου...

Συντρόφισσα ‌του ‌ονείρου ‌μου και ‎του ‎μυαλού ‎μου ‎σκέψη καρδιάς ‏μου ‏αναστεναγμέ και των μαθιών μου φέξη

Μαντινάδα: Στιγμεs απο τα ονειρα...

Στιγμεs ‌απο ‌τα ‌ονειρα στο ‎ξυπνημο ‎θυμουμαι και ‏μ'ενα ‏δακρυ ‏των ‏μαθιων στους αλλους τα διηγουμαι

Μαντινάδα: Ηλιε της μέρας βασιλιά...

Ηλιε ‌της ‌μέρας ‌βασιλιά και ‎της ‎νυχτιάς ‎φεγγάρι σαν ‏των ‏μαθιών ‏του ‏τη ‏φωτιά δεν έχετε τη χάρη

Ακόμα περισσότερες μαντινάδες:

Διάβασε μαντινάδες που είναι παρόμοιες με τη μαντινάδα: 'Με φίλησες και ένιωσα...'
Βλέπεις τη σελίδα 1 από 9

Με ‌φίλησες ‌και ‌ένιωσα
τη ‎γεύση ‎των ‎χειλιών ‎σου
και ‏έπλεα ‏μεσοπέλαγα
στις κόρες των μαθιών σου

Όντε ‌φιλώ ‌τα ‌χείλη ‌σου
μια ‎γεύση ‎έχω ‎μόνο
κι'ναι ‏η ‏γεύση ‏του ‏σεβντά
που μ'άφησες να λιώνω

Στον ‌ερωτα ‌σου ‌εκλαψανε
των ‎αμαθιων ‎μου ‎οι ‎κορες
που ‏δεν ‏δακρυσανε ‏ποτε
στις πιο μεγαλες μπορες

Εγώ ‌μικρή ‌μου ‌αγαπώ,
τρείς ‎κόρες ‎στο ‎χωριό ‎σου,
η ‏μια ‏'σαι ‏'συ ‏και ‏οι ‏άλλες ‏δυό,
οι κόρες τω μαθιώ σου.

Ένιωσα ‌πόνο ‌στην ‌καρδιά
σαν ‎είπες ‎πως ‎θα ‎φύγεις.
σταμάτησαν ‏οι ‏χτυποι ‏της
κι ένιωσα να την σκιζεις.

Την ‌μοναξιά ‌την ‌ενιωσα ‌,
ενιωσα ‎να ‎ζυγωνει
και ‏ ‏ειδα ‏την ‏καρδουλα ‏μου
σιγα σιγα να λιωνει.

Γοργόνα ‌μεσ΄τα ‌κύματα
Κρήτη ‎μου ‎αγαπημένη
μαζί ‏σου ‏μεσοπέλαγα
κι η σκέψη μου πομένει

Οψάργας ‌που ‌με ‌φίλησες
ζήλεψε ‎το ‎φεγγάρι
κι ‏από ‏την ‏πούλια ‏θέλει ‏εδά
φιλί και αυτό να πάρει

Έκλαψε... ‌και ‌το ‌δάκρυ ‌της
εζήλαψα ‎σαν ‎βγήκε,
που ‏κύλησε ‏απάνω ‏της
και στων χειλιών της βρήκε

Είσαι ‌το ‌φως ‌του ‌ουρανού
και ‎της ‎αυγής ‎η ‎γεύση,
κι ‏όποιος ‏σε ‏δει ‏δε ‏θ'αντεχτεί
μπροστά σου να μη πέσει.

Απ'τον ‌πικρή ‌αναστεναγμό
κιανείς ‎μη ‎δοκιμάσει,
γιατί'χει ‏γεύση ‏άσκημη
και θα τον'ε χαλάσει.

Με ‌φίλησες ‌και ‌δάκρυσα
το ‎δάκρυ ‎τρέχει ‎ακόμα
το ‏δάκρυ ‏εγω ‏στο ‏σταματώ
μ'ένα φιλί στο στόμα

Τα ‌δάκρυά ‌σου ‌να ‌γενούν
δάκρυα ‎των ‎ματιών ‎μου
να ‏νιώθω ‏εγώ ‏την ‏πίκρα ‏τους
στην άκρη των χειλιών μου.

Κατέχεις ‌γιάντα ‌αλμυρή
γεύση ‎το ‎δάκρυ ‎έχει;
Γιατί ‏'ναι ‏ο ‏πόνος ‏θάλασσα
κι άμα φουσκώσει τρέχει

Τα ‌άρματα ‌κι ‌η ‌λεβεντιά
στην ‎Κρήτη ‎κυβερνούνε
στις ‏λύπες ‏μας ‏και ‏στις ‏χαρές
σαφη βροντοκοπούνε.

Μες ‌των ‌μαθιων ‌σου ‌τα ‌στενα
χάνομαι, ‎ξεστρατιζω,
παω ‏σε ‏καμπους ‏και ‏βουνα
και πισω δε γυριζω

Ωσάν ‌τ'αγριολουλούδα
που ‎βγαίνουνε ‎στα ‎όρη
στάζει ‏το ‏δάκρυ ‏των ‏μαθιών
μελαχρινή μου κόρη

Mη ‌μου ‌θυμηζεις ‌τις ‌στιγμες
που ‎την ‎καρδια ‎ματωνουν
και ‏με ‏το ‏δακρυ ‏των ‏μαθιων
το πονο φανερωνουν

Συντρόφισσα ‌του ‌ονείρου ‌μου
και ‎του ‎μυαλού ‎μου ‎σκέψη
καρδιάς ‏μου ‏αναστεναγμέ
και των μαθιών μου φέξη

Στιγμεs ‌απο ‌τα ‌ονειρα
στο ‎ξυπνημο ‎θυμουμαι
και ‏μ'ενα ‏δακρυ ‏των ‏μαθιων
στους αλλους τα διηγουμαι

Ηλιε ‌της ‌μέρας ‌βασιλιά
και ‎της ‎νυχτιάς ‎φεγγάρι
σαν ‏των ‏μαθιών ‏του ‏τη ‏φωτιά
δεν έχετε τη χάρη